Happy: Gastronomisch restaurant in De Haan

De Haan is een klein kustpaleisje met een gastronomisch restaurant rijker, waar je smakelijke en feestelijk gepresenteerde gerechten eet.

De Haan is een hotel en een gastronomisch restaurant rijker. Het jonge ondernemersduo Bart en Evelyne Ledeganck had eerder al een boerderij getransformeerd tot hotel en seminariecentrum Kapelhoeve. Het succes ervan smaakte naar meer. Enkele kilometers verderop zetten ze de grote middelen in om een vervallen gebouw in Anglo-Normandische bouwstijl, zo kenmerkend voor De Haan, te renoveren tot een elegant kusthotel met kamers in cottagestijl. Op de begane grond kwam het gastronomisch restaurant Happy, dat over een eigen ingang beschikt. De inrichting is verzorgd en zonder opulentie.

Er wordt hoog gemikt, want De Haan is een geliefkoosde plek voor rijke Duitsers en Walen. Om op het juiste niveau in te stappen, namen de eigenaars twee vakmensen in de arm. Yves De Ridder kreeg de leiding over de eetzaal, de wijnvoorraad en de commerciële initiatieven. Jan Supply werd benoemd tot chef-kok. Hij leidde de jongste vier jaar de keukenbrigade van restaurant Deauville in Kluisbergen. In de keuken van Happy staat hij er voorlopig alleen voor, wat een versobering van zijn kookstijl tot gevolg heeft. Tegelijkertijd is het aantal couverts beperkt tot 35.

Het lezen van de kaart scherpt de honger en de wijnkaart met 130 referenties, waaronder ronkende namen, doet de fantasie op hol slaan. De hapjes zetten de juiste toon: geperste kop met Tierenteyn-mosterd, burata op smaak gebracht met piment d’Espelette en basilicumolie, en kroket van brandade van kabeljauw.

Er kwamen twee voorgerechten: makreel mi-cuit ‘escabeche’ met komkommer, zoete puntpaprika en M’Hamsa-couscous (17 euro) en (te) licht gezuurde ceviche van kabeljauw met quinoa en radijs (17 euro). Als hoofdgerecht was er Japans gelakte meivis met noedels, gekonfijte citroen en lamsoor (28 euro), perfect gecombineerd met Foreign Affair 2009, als verrassende Canadese kwaliteitschardonnay (55 euro). Nek van Brits Suffolklam, niet zo mals als gehoopt, verscheen met lentegroentjes en polenta (28 euro) en, in het glas, een nobele en weelderige Le Volte dell’Ornellaia 2011 als Toscaanse rode met prima prijs-kwaliteitverhouding (42 euro).

Afsluiten deden we met brownie pâte à bombe met rabarber (9 euro) en een verfrissend citroentaartje met custard, meringue en sorbet (12 euro). Alles wat wij proefden had smaak, de kooktijden zaten juist en de presentatie was feestelijk.