Artistiek cliënteel

Eten in het trendy Le John (Antwerpen) is eigenlijk terug naar school gaan.

Le John opende in december 2008 en koos een weinig gebruikelijke plaats als onderkomen: de bar-restaurant nestelde zich in een gedeelte van het Antwerpse Sint-Lievenscollege. Het is de eerste keer even zoeken langs waar je het streng ogende art-decogebouw binnenkomt. Ook binnen is de inrichting sober. De lokalen werden gestript en voorzien van vintage schoolstoelen. Beetje bij beetje ontvouwt Le John zijn charmes. Op de uitgelichte tafels staan Fins Iittalaporselein en mooie pepermolens. Maar door de kaalheid van de omgeving werkt de akoestiek vermoeiend.

Twee verschillende trappen leiden naar de eerste verdieping, waar een minimalistische bar met exclusieve whisky’s en intieme eetvertrekken wachten. De ruimtes zijn gevuld met modieuze muziek en de jongens die ons bedienen doen hun best om aardig te zijn. Het is te begrijpen dat architecten, artiesten en mensen uit de modewereld zich goed voelen in Le John. Achter glas zie je de keukenbrigade aan het werk, bij wie twee Tibetaanse koks.

De spijskaart verzamelt gevarieerde gerechten met mediterrane invloeden. De bereidingen zijn vermeld met de hoofdbestanddelen en alle gerechten zijn ook in het Engels vertaald. Bepaalde combinaties, zoals foie gras met mango, zwarte olijf en kruisbes (17,50 euro) komen wild over en doen de wenkbrauwen fronsen.

Op tafel komen versgebakken ciabatta en een schaaltje bittere olijfolie. Als knabbelhapje kiezen wij chips van zoete aardappel, yoghurt, tamarinde en steranijs (4 euro). We bestellen twee verschillende voor- en hoofdgerechten. Sint-jakobsschelpdieren worden geserveerd in een rinse saus van yoghurtwei met vlierbloesem en zijn vergezeld van gedroogd vet van pata negra en morieljes (16,50 euro). De bereiding is in ieder geval origineel!

Aan de overkant komt buffelmozzarella in een (te) simpele bereiding, met schelletjes pata negra, gegrilde kerstomaten en aceto balsamico (14 euro). De spaghetti aglio, olio & peperoncini die volgt is ook eenvoudig maar wel erg lekker; daar hoeft echt niets meer bij, zelfs geen parmezaankaas (11 euro). Dat kunnen we niet zeggen van het slappe, nietszeggende vlees van gekweekte tarbot dat door de koks op het bord wordt gebracht met snijbiet, hazelnoot en citroenpuree (23 euro).

Bij het eten drinken wij een lekkere, krachtige Spaanse Viña Solarca, Castilla y Leon 2005, Ribera del Duero, Crianza (31 euro). Afsluiten doen we met een lekker maar duur nagerecht van kersen, chocoladeganache, kirsch en madeleinebiscuit (11,50 euro).

Categorie: trendy

Keuken: 6,5

Decor: 7,5

Comfort: 6,5

Service: 7,5

Prijs/kwaliteit: 6,5

Pieter van Doveren