Na deze Italiaanse keukenmissers slaap je bij de vissen

Italië staat niet erg bekend om zijn ananasteelt. Staat dit onding dus ergens in een zelfverklaarde kwalitatieve pizzeria op de menukaart? Rep je dan naar buiten, want een echte Italiaan die kookt met liefde voor zijn producten kan zoiets niet aanzien.

Een broodje met pesto of een met pesto gevulde kippenfilet zijn zaken die in Italië voor gefronste wenkbrauwen kunnen zorgen. Pesto meng je onder pasta of in lasagne. In Liguria kan je nog een pizza al pesto eten, maar daar stopt de Italiaanse toegeeflijkheid.

Parmezaan op een pizza? Dat is voor Italianen hetzelfde als mosselen bij chocolademousse serveren: alletwee erg lekker, maar absoluut verboden om samen te eten. Die regel geldt wel voor nog meer. In Rome is de meest gangbare kaas pecorino. Die kaas gaat dan ook over de classics als cacio e pepe. Een regel voor dummies: als je geen kaas aangeboden krijgt, vraag er dan ook niet naar.

Hold your horses! Italianen zijn inderdaad kwistig met hun olijfolie, maar niet in het kookwater van de pasta! Die hoort pas na het koken te worden toegevoegd. Wil je geen kleverige pasta? Laat dan genoeg water koken (100 gram per liter water is de regel), voeg de pasta pas toe als het water echt goed aan de kook is en giet een minuut vroeger af dan aangegeven op de verpakking. Nu mag je je laten gaan met de olijfolie.

Italianen gebruiken maar drie soorten sladressing en dat zijn: olijfolie met zout en azijn, olijfolie met zout en balsamicoazijn of olijfolie met zout en citroensap. Al de rest is niet Italiaans, wat het flesje in de supermarkt ook beweert.

We weten het: soms overwint de honger elk gevoel van etiquette. Maar als niet wil overkomen als barbaar doe je het in een Italiaans restaurant beter niet. Het brood dat wordt opgediend, dient als begeleider bij de primi en secondi piatti.

Er is een oud Italiaans spreekwoord dat zegt: na de middag is de koe dood. Wat zoveel betekent als: na de lunch drink je geen melk meer. Italianen drinken wel degelijk cappuccino, maar doen dat alleen bij het ontbijt. Heb je in de namiddag toch een caffeïneboost nodig? Laat je gaan, maar kies wel liever voor een bereiding zonder melk, zoals een ristretto of espresso.

Kip is geen specerij en pasta is geen bijgerecht. Einde discussie.

Of look in spaghetti carbonara. Of ajuin in spaghetti carbonara. Of spekjes uit een vacuüm pakje in een spaghetti carbonara. Er is veel dat je volgens de Italianen mis kan doen met een simpel gerecht als dit. De enige echte spaghetti carbonara maak je op deze manier.

Zo werkt het niet voor Italianen. Ofwel maak je iets zoals het hoort, ofwel maak je het niet. Kan je in de plaatselijke supermarkt een bepaald Italiaans ingrediënt niet vinden? Dan zal je je menu moeten veranderen.

Italiaans eten doe je met vrienden en familie en daar trek je twee tot drie uur voor uit. Voor de televisie of onderweg iets eten terwijl je nog even je mails checkt, wordt niet alleen beschouwd als slordig en respectloos, maar ook als wanhopig: ‘hoe hongerig kan je zijn?’. Alleen voor ijsjes maakt het chauvinistische volkje een uitzondering: die mogen altijd en overal gegeten worden. Een filosofie waar wij het alleen maar eens mee kunnen zijn.