Merlot moet de eer redden

© Thinkstock

De lente was te koud en te nat, de zomer te heet en de (late) oogst te gehaast: dat is niet het scenario voor een behoorlijk wijnjaar. Herwig van Hove vat Bordeaux 2012 samen in een eenvoudige regel: hoe meer Merlot, hoe beter.

Weeroverzichten zeggen niet alles, maar vaak zeer veel over een wijnjaar. Zo begon 2012 in Bordeaux met een koude lente (zelfs -2,5 C gemiddeld in april), waardoor de knoppen heel onregelmatig uitliepen (débourrement) en waardoor de jonge loten onregelmatig groeiden. De achterstand (op 2011) beliep dan al drie weken. Slecht weer tijdens de bloemzetting, van einde mei tot 11 juni, verstoorde dan nog de vruchtzetting. Iedereen wist het toen al : dit kon geen groot jaar worden.

De kleuromslag – als de druiven van groen naar donkerblauw overgaan – is het volgende kritische moment. Die rijpingsperiode begon op 12 augustus, drie weken later dan in 2011. Die trage en moeilijke veraison en de heterogene rijpheid die er het gevolg van was, is de sleutel van het wijnjaar 2012. Denis Dubourdieu, oenologieprofessor aan de Bordeauxse universiteit : “Na 15 augustus moest men de nog groene trossen of gedeelten van trossen wegknippen. Een noodzakelijke maar pijnlijke ingreep : dure handenarbeid en een nóg kleinere opbrengst.” De Grands Crus knipten zo twintig procent druiven weg.
De rest van augustus en de twee eerste weken van september waren warm en superdroog en brachten rijpheid bij de druiven. Merlot werd geoogst vanaf 25 september en de cabernets twee weken later. Toen het in oktober stevig ging regenen, begonnen de cabernets snel te rotten : het werd een race tegen de klok. Vooral in Médoc, waar cabernet domineert, en in Saint-Estèphe, waar de regen het eerst toesloeg. In de wijn proeft men dan ook marginale rijpheid met toetsen van harde, groene, scherpe tannines. Denis Dubourdieu kon er niet omheen: “Voor de volledige rijpheid kwamen de cabernets één flinke week mooi weer te kort.”

De betere appellations
Voor Bordeaux 2012 geldt een zeer eenvoudige regel: hoe meer merlot, hoe beter. De merlotdruiven hebben immers einde september het stadium van rijpheid gehaald en werden geoogst vóór de oktoberregens.

Saint-Emilion 2012 is een goede appellation.

Zonder meer goed: Fleur Cardinale, Cheval Blanc, Angélus, Pavie, Canon, Figéac, Laroze, Bellevue, Rol Valentin, Dominique, Soutard, Larmande, Clos Fourtet, Larcis Ducasse, La Tour Figéac, Cap de Mourlin, Canon La Gaffelière, Berliquet en Pavie Macquin.

Goed met voorbehoud: Villemaurine, Troplong Mondot, La Couspaude, Grand Mayne, Franc Mayne, Dassault, Beau-Séjour Bécot, Balestard La Tonnelle en Clos La Madeleine.

Ook Pomerol is een goede appellation. Ronduit goed: Clos René, Petite Eglise, Fayat, La Pointe en Feytit Clinet.

Goed met voorbehoud: Petit Village, Le Bon Pasteur, Gazin, Beauregard, Mazeyres, Le Gay en La Conseillante.

La Cabanne, Clinet en La Croix de Gay zijn door hun stroeve bitterheid van de slechtste van de appellation.

Pessac-Léognan Rood is met zijn merlotaccent een goede appellation in 2012. Ronduit goed: Larrivet Haut-Brion, Latour Martillac, Chantegrive, Rahoul, Ferrande, Dom de Chevalier, Picque Caillou, Smith Haut

Lafitte en Bouscaut. Goed met voorbehoud: Fieuzal, Haut-Bailly, Carbonnieux, Pape Clément, Haut-Bergey, Malartic-Lagravière, De France en Les Carmes Haut-Brion. Enkel Olivier is ronduit slecht.

Pessac-Léognan Wit is in 2012 zelfs een homogeen goede appellation. De wijnen zijn fris met een geknoopte lengte en mooi ingebouwde zuren. Ze zijn nu al smakelijk maar kunnen gemakkelijk enkele jaren mee. Het zijn geen terraswijnen maar wijnen voor aan tafel.

Opvallend goed zijn: Rahoul, Picque Caillou, Ferrande, Carbonnieux, Dom de Chevalier, Olivier, Larrivet Haut-Brion (de beste), Fieuzal, Pape Clément, Chantegrive, Bouscaut en Smith Haut Lafitte.

De mindere appellations
Van de kleinere appellations van de linkeroever hoeven we zeker niet veel te verwachten. Bij Listrac is enkel Clarke enigszins acceptabel en bij Moulis enkel Poujeaux en Branas Grand Poujeaux. Chasse Spleen is te mijden en Mauvesin-Barton is van de slechtste van 2012.

Margaux is gemengd. De enige ronduit goede is Cantenac Brown.

Goed met enigszins voorbehoud voor scherpe tannine en fruittekort zijn: Lascombes, Malescot Saint-Exupéry, Siran, Prieuré-Lichine, Du Tertre, Labégorce Zédé en Giscours.

Dauzac, Monbrison en zeker Angludet moeten we mislukt noemen.

Bij Médoc en Haut-Médoc is het armoe troef. Op dertig blind geproefde wijnen zijn er slechts twee ronduit goed: Clément Pichon en Sociando-Mallet. Kleine positieve trekjes bij Belgrave, Caronnes Saint-Gemme en Bernadotte. De rest is te vergeten: van de slechtste zijn Cambon La Pelouse, Beaumont, Brillette, Sénéjac, Lanessan, Larrivaux, Citran en Cantemerle.

Saint-Julien is gemengd. Léoville Poyferré en Talbot zijn gewoon goed en bij Lagrange en Langoa Barton komt voorbehoud. Saint-Pierre is ronduit slecht.

Pauillac valt erg tegen: enkel Croizet-Bages heeft wat positieve trekjes. Grand-Puy-Ducasse is dun, zuur en scherp, Lynch-Moussas is dun en vleesloos op het einde, D’Armailhac mist vulling, Batailley is dun en vleesloos, Haut-Bages Libéral is mager en valt helemaal weg op het einde, Lynch-Bages is super eenvoudig, Clerc Milon is simpel en kort, Pichon Comtesse heeft een naakte bitterstaart en Grand-Puy-Lacoste is leeg en bitter.

In Saint-Estèphe waar de regen in oktober begon, is alles slecht: enkel De Pez kan ermee door met iets aangename vulling.

Sauternes 2012 is een heel slecht jaar. We proeven er achttien en geen enkele ervan haalt enige kwaliteit: simpel, dun, vuil muf, banaal, plakkerig. Sommige van de grootste chateaus brengen er trouwens geen op de markt: Yquem, Raymond-Lafon, Rieussec… Er is geen spoor van pourriture noble en het was vechten tegen nattigheid en rot. We moeten dit jaar wat sauternes betreft helemaal vergeten.

Herwig Van Hove

Stéphane Derenoncourt behoort tot de weinige echt decisieve oenologen van Bordeaux, dus van Frankrijk en eigenlijk ook “van de wereld”. In de jaren vijftig bracht Emile Peynaud hygiëne in de kelders en het principe van de gekoelde eerste gisting, zodat niet te veel aroma uit de borrelende kuip verloren ging. Daarna kwam Michel Rolland met accenten op de concentratie en op het eiken vat, zo belandden we bij de invloedrijke Amerikaanse wijnschrijver Bob Parker.

En nu is er al tien jaar Stéphane Derenoncourt met zijn zorg in de wijngaard en een diep respect voor bodemexpressie en fruit. De selfmade man werkt met zijn raadgevende bedrijf over de hele wereld: Spanje, Midden-Oosten, India, Californië…, maar toch vooral met een zeventigtal Bordeauxse chateaus, van laag tot heel hoog op de appellationladder.

Net voor de primeurweek in Bordeaux stelden de leden van de groep hun wijnen voor in Parijs.

Derenoncourt moest aan de slag met hetzelfde klimaat. De lente was fris en nat, waardoor de wijnstok vrij laat op gang kwam. Tot in juli was het moeizaam werken op het land, met risico’s voor meeldauw en moeilijke bloemzetting. De zomer was droog en warm, en de kleuromslag was zeer heterogeen, de roze gebleven trosjes moesten worden weggeknipt. De oogst kwam laat, met zelfs wat regen in september. De rijpheid was dan ook nipt. De zwaardere kleibodems en de vroeg rijpende merlot waren het best af.

Na proeven van een zestigtal wijnen van de groep blijkt dat de kleur haast overal zeer goed is, met diepe somberheid in het volume en wat spanning aan de binnenzijde van het glas. De neus is eerder fijn dan diep en zonder ‘rijpe’ onderbouw. De smaak zet goed aan, maar neigt naar streng vanaf het middengebied. Op het einde dreigen verdunning en naakte tannines.

Ongeveer de helft van de wijnen ontsnapt aan die strenge algemene trend. Men vindt ze in alle appellations van Bordeaux Superieur tot Saint-Emilion Premier Grand Cru Classé: Ze zijn gewoon goed, zonder groot te zijn zoals in 2010: de hand van de meester.

Hier komen ze : Jean Faux, Le Pin Beausoleil, Gree Laroque, Hostens-Picant, Moulins-Listrac, Claud-Bellevue, Côte Montpezat, Dom de l’A, La Rousselle, Vrai Canon Bouché, Moulinet, Bel-Air, Petit Village, Capet-Guillier, Brown, Les Carmes Haut-Brion, Smith Haut Lafitte, Dom. de Chevalier, Saint-Paul, Paveil de Luze, Rol Valentin, La Tour Figéac, Clos Fourtet, Berliquet, Larcis Ducasse, Beausejour Duffau-Lagarrosse, Pavie Macquin, Canon-La-Gaffelière, La Mondotte en Talbot. (Herwig Van Hove)

Lees ook:

Belgen en Bordeauxwijn, een groot liefdesverhaal

De kunst van het wijn proeven

De druivenpluk, hét moment van het jaar. Wees erbij

Bordeaux zet in op het wijntoerisme

Bordeaux: Streek in de Gironde en thuishaven van de Bordeauxwijnen

Bordeaux in een wit kleedje

Wegwijs in het wijnaanbod

Bordeaux, stijlvol digitaal. Een ontdekkingsreis op afstand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content