Getest: Zes goedkope flessen rode bordeaux

Zes rode wijnen die geen pijn doen in de portemonnee, én te verkrijgen in Colruyt, Carrefour en Delhaize.

Bordeaux 2012, Cave d’Augustin Florent

Heel goede kleurconcentratie en een fijne merlotneus met rood fruit maar geen diepte. De smaak is stevig, wat zuur en leeg. Geen gastronomische toepassingen.

Carrefour: 4,59 euro.

Château L’Eglise, Bordeaux 2012

Goede kleur met een nuance van vers en in de neus een goede balans van cabernet en merlot, soepel en met iets diepte. Smakelijke aanzet in de mond met soepelheid en eenheid. Moet passen bij gebraden kip.

Colruyt: 4,05 euro.

Château Pitot 2010, Bordeaux

Heel kleine evolutietoets maar verder goede kleurconcentratie. De neus is ontwikkeld, fijn en met een stevig accent na opschudden. De smaak is dito stevig met goede eenheid. Moet passen bij geroosterd vlees.

Delhaize: 3,09 euro.

Château Puy Laborde, Bordeaux Sup. 2011

Heel goede concentratie met een kleine evolutietoets aan de rand. De neus is fijn, ruim, present maar niet diep. Soepele smaak met goede frisheid. Moet passen bij geroosterde kip.

Delhaize: 5,95 euro.

Château Capblanc, Bordeaux 2011

De kleur is iets open aan de rand maar met goede concentratie. De neus is getemd en met eenheid maar niet diep. In de mond komt smakelijkheid, mooi gebonden en met voldoende lengte. Moet passen bij geroosterde kip.

Carrefour: 4,45 euro.

‘Le Fort-du-Bois’, Saint-Emilion 2012

Kleur met goede concentratie en iets open aan de rand. De neus is levendig met een kleine, onrijpe toets en goed door hout gedragen. In de smaak komt finaal ongedekt bitter. Mist soepelheid.

Colruyt: 6,56 euro.

Kleine Bordeaux

Witte wijn moet het hebben van levendige zuurheid en past daarom meestal bij frisse gerechten zoals oesters en vis. Rode wijn echter is getekend door de rode kleur en door bitter, beide uit de druivenschillen die mee inweken in de kuip tijdens de gisting. Zo komt er in de wijn structuur en fruit. De bitterheid fungeert als het takkenwerk van een boom waaraan de vruchten hangen: het takkenwerk en de stam houden de boom recht, doortimmeren het geheel en laten de vruchten gedijen.

Fruit en bitterheid zijn dus in rode wijn samen eng verbonden en qua concentratie op elkaar afgestemd. Om echter in de smaak een evenwichtige indruk te laten moeten ze ook dynamisch gelijk opgaan, dat wil zeggen: gedurende de smaaksequens in de mond. Fruit en bitterheid moeten zich als het ware als een sandwich manifesteren en samenblijven van in het begin tot en met de smaakfinale. Meteen wijzen we op de meest voorkomende fout bij rode wijn: de fameuze ‘suite tannique’, een finale waarbij een naakte (fruitloze) bitteropstoot in de mond blijft hangen. Er komt een droge, rasperige indruk van die met de tijd op fles alleen maar kan verergeren.

Niet alleen de balans tussen fruit en bitterheid is echter van belang, ook de ‘kwaliteit’ van de bitterheid speelt mee. De notie van smaakvolle bitterheid (’tannins savoureux’) komt van de grote Bordeauxse oenoloog Emile Peynaud, die vanaf de jaren 1960 ijverde voor een betere rijpheid van de geoogste druiven. De zoetheid van het druivensap (en de latere alcohol) komt tot stand door de gemiddelde temperatuur in de rijpingsperiode, voor smaakvol bitter is echter direct invallend zonnelicht op de schillen nodig. In ideale jaren vallen die oogstmomenten samen, maar niet alle jaren zijn ideaal natuurlijk.

Rode wijn is dus door alcohol en bitterstructuur gedragen fruit, zwart zoals cassis of rood zoals frambozen. Hij is daarmee getekend door zoet en stevigheid en past heel goed bij gebakken of gestoofd vlees. De vleeskorst heeft door de zogenoemde Maillardreactie chemisch iets van rijp fruit en in de stoofpot gaat gewoonlijk ook een zoete component: pruimen, bruine suiker, bessengelei of zoet patersbier. (HVH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content