Getest: 6 rosé schuimwijnen

© Michel Vaerewijck

Als aperitief, bij fijne vleeswaren of als dessertwijn voor bij de fruittaart. Wij testten de mogelijkheden van zes rosé schuimwijnen verkrijgbaar in Carrefour, Colruyt of Delhaize.

Les Fines Bulles, Pink, Coctail op wijnbasis (51%)

Verdunde roséwijn met “aroma’s”. vreemde neus van rijpe sinaas, smaak van limonade. Geen gastronomische mogelijkheden.

Carrefour: 3,99 euro.

Crémant d’Alsace, Méthode Traditionnelle, Jean Ziegler

Mooie rode nuance in de kleur en een zachte neus van rood fruit. De smaak is gedragen door een kleine bittertoets en heeft een mooie droge finale. Kan bij fijne vleeswaren en het type ‘kip in roomsaus’.

Delhaize: 9,99 euro.

Rosé Martini, Sparkling Wine, demi sec

Mooie rode nuance in de kleur en een erg expressieve neus van kers. De smaak heeft een dwingend zoet accent. Dessertwijn voor bij fruittaart.

Colruyt: 11,93 euro.

Rosé, Vino Spumante Brut, Borgo Santo

Zalmkleur en een fijne, neutrale neus. Niet overdreven zoet accent onder een mooie bitterboog. Goed aperitief.

Carrefour:8,99 euro.

Römer, Sekt Trocken

Zalmkleur en een dunne, vage fruitneus. Ds smaak is zacht, door zoet ondersteund: trocken is in Duitsland erg relatief. Geen gastronomische toepassingen.

Colruyt: 4,99 euro.

Crémant de Loire, De Chanceny brut, Mhode Traditionnelle

Lichte zalmkleur en een discrete neus van fruit. De smaak zet zoet aan, gaat door een fris middengebied en eindigt droog. Goed aperitief.

Delhaize: 9,49 euro.

Champagne vs. schuimwijn

Champagne is geen natuurproduct. Het wordt gemaakt door mensenhand, vertrekkend van lokale wijnen die doorgaans schraal en zwak zijn. Die weinig interessante origine wordt door het productiesysteem van champagne vernietigd.

Eerst wordt de origine, essentieel voor een appellation, weggemengd: percelen en zelfs hele regio’s. millésimés, druivenrassen en het belegen karakter van oude wijnen worden oordeelkundig samengebracht in wat een cuvée wordt genoemd. De rendementen per hectare kunnen oplopen tot 120 hectoliter, wat niet te rijmen is met kwaliteit en chaptaliseren (het alcoholgehalte verhogen door het druivensap te ontzuren en te verzoeten) tot regel maakt.

Vervolgens wordt het geheel tot eenheid gebracht door een tweede gisting op fles en vooral door de lagertijd op de gistrest ervan: mise sur lattes, waarbij de flessen in horizontale toestand worden bewaard. Autolyse van de gistrest brengt na enkele jaren aminozuren in oplossing en smaken van geroosterd fijn gebak (bisquit). Daardoor ontstaat potentieel, want de aminozuren kunnen combineren met de alcohol tot grote secundaire verfijning. De duur van de verblijftijd op de gistrest is kritisch: minstens enkele jaren, want de autolyse wordt pas merkbaar na een vol jaar. De grote merken lageren dan ook tot wel zes jaar.

Daarna wordt de gistrest verwijderd (dédorgement) en komt nog de finale aanzoeting.

Twee bemerkingen tot slot. Een AOC voor dergelijk product is zinloos. De origine bestaat immers niet meer, men moet hier spreken van een merk. Ten tweede: de geldverslindende, lange lagertijd wordt meestal niet volgemaakt, zodat de typische champagnesmaak afwezig blijft. De meeste champagnes zijn dan ook geen champagne maar ‘dode’ schuimwijn, weliswaar met de prijs van champagne.

Bij de meeste schuimwijnen is de origine niet vernietigd: cava, spumante, crémant, sekt enz. moeten het hebben van druivigheid en frisheid. Ze mogen niet als mislukte champagnes worden beschouwd. (HVH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content