Europa en VS dumpen kippenbillen in Afrika

De westerse voorkeur voor mager en wit kippenborstvlees leidt ertoe dat massa’s kippenbillen en -poten overblijven. Dit vettere vlees wordt gedumpt in ontwikkelingslanden, vooral in Afrika.

Daar vormt de overdosis vlees een bedreiging voor de eigen gevogelte-industrie. “De Europese en Amerikaanse voorkeur voor wit vlees doet de Afrikaanse gevogelte-industrie pijn”, zegt Luc Smalle van het gevogeltebedrijf Rossgro in Zuid-Afrika. De kwekerij telt miljoenen kippen die in 40 geacclimatiseerde hangars verblijven.

Smalle is onzeker over de toekomst van de kippenindustrie, niet alleen in Zuid-Afrika maar op het hele Afrikaanse continent.

Hij herinnert ons aan de miljoenen tonnen kippenvlees die Europa en de VS ooit exporteerden naar de toenmalige Sovjet-Unie. Maar in 2014 sprak Russisch president Vladimir Poetin een ban uit over de import van Amerikaans kippenvlees, zogezegd omdat het een “onveilige” dosis chloor zou bevatten.

Ook al gaat de ban volgens sommigen eerder over politiek dan over volksgezondheid, hoe dan ook heeft het invoerverbod er volgens Smalle toe geleid dat “Amerika en Europa op zoek moesten naar een andere afzetmarkt voor bruin kippenvlees.”

Witte versus bruine kip

“De eerste wereld eet vooral wit vlees, het bruine vlees wordt gedumpt in de derde wereld, vooral in Afrika”, zegt Smalle.

Met wit kippenvlees worden in de vleesindustrie kippenborst en kippenvleugeltjes bedoeld. De kippenbillen en -poten zijn ‘bruin’ of ‘donker’ vlees. Wit kippenvlees is minder vet en bevat meer proteïnen.

“Een bijkomend economisch probleem voor Afrika is de competitiviteit”, zegt Smalle. In Afrika is de gemiddelde kostprijs om een kip te kweken hoger dan in de ontwikkelde wereld. Dat komt omdat de meeste Afrikaanse boeren volledig afhankelijk zijn van een lening bij de bank terwijl hun Amerikaanse en Europese collega’s gesubsidieerd worden door hun overheden.

“Deze trend zal de kippenindustrie in Afrika op termijn vernietigen”, zegt Smalle die hiermee het officiële standpunt van de Zuid-Afrikaanse vleesindustrie citeert. “Een derde van de vleesverwerkers is hun baan al verloren omdat de bedrijven waarvoor ze werken uit de markt geconcurreerd zijn.”

Afrikaanse competitiviteit

Ook het recentste rapport van de Afrikaanse Ontwikkelingsbank over de Afrikaanse competitiviteit lijkt deze stelling te ondersteunen. Het rapport werd in mei voorgesteld in Durban op het 27e Wereld Economisch Forum over Afrika en waarschuwt dat zonder dringende maatregelen om het concurrentievermogen aan te pakken, de Afrikaanse economie onvoldoende banen zal kunnen creëren voor de nieuwe generatie jongeren die de arbeidsmarkt betreedt.

Als het huidige beleid onveranderd blijft, zal volgens het rapport minder dan een kwart van de 450 miljoen nieuwe banen die nodig zijn in de komende 20 jaar worden gecreëerd.

Na een periode van economische groei in Afrika neemt die in de meeste regio’s opnieuw af. Indien er niets verandert aan de kernvoorwaarden voor concurrentievermogen, zal de winst van de laatste tien jaar opnieuw afnemen en dat ondanks het feit dat de nieuwe generatie jongeren veel economisch potentieel heeft, stelt het rapport.

Ander basisproduct

Het is echter ook belangrijk op te merken dat er belanrgijke verschillen zijn wat betreft Europees, Amerikaans en Afrikaans vlees. De controle op die eerste kippen zou in het algemeen namelijk veel strenger zijn dan die op het Afrikaanse continent. Zo zouden consumenten de voorrang kunnen geven aan een product waarvan ze zeker zijn dat het veilig is gekweekt.