De Limburgse vlaai is ook ver buiten de provincie bekend. Denk daarbij niet aan een gewone taart, het recept is anders.
Vlaaien zijn wezenlijk verschillend van de meeste taarten omdat de bodem van een ander soort deeg is gemaakt. Het vlaaideeg is luchtig en lijkt op brooddeeg. Vlaai bestaat uit een bodem van deeg met een diameter van meestal 27 tot 30 centimeter. De bodem is plat met opstaande randen. De vlaai wordt vervolgens gevuld met vruchten, zoals kersen, pruimen, appel, abrikozen of kruisbessen. Bij een klassieke vlaai wordt er geen geklopte room of pudding gebruikt, ook al komt dit tegenwoordig vaak voor. Een echte Limburgse vlaai wordt in z’n geheel gebakken.
Men denkt dat de oorsprong van de vlaai in Duitsland moet worden gezocht. “Vlaai” zou een Germaans woord zijn dat is afgeleid van “vlade” of “vladel”, dat “platte koek” betekent. In de middeleeuwen bakten de Duitsers al platte koeken met een bodem van gistdeeg, die ze bedekten met honing of confituur. Limburgse vrouwen maakten hun eigen variant. Ook nu nog hebben ook de meeste Limburgse gemeentes hun eigen vlaai.
