Daphne Aers won deze week het eerste ticket voor de halve finale van De Beste Hobbykok van Vlaanderen. Maar een blunder kan haar de komende weken het ticket kosten.
Daphne Aers won deze week het eerste ticket voor de halve finale van De Beste Hobbykok van Vlaanderen. Maar niets garandeert de 31-jarige bedrijfsleidster uit Waarschoot dat ze die halve finale uiteindelijk ook zal spelen: een blunder kan haar de komende weken het ticket kosten.
“Nu wordt het menens”, zal u wel denken?
Ik zie mezelf nog niet als winnaar hoor. De lat ligt ontzettend hoog. Je moet elke week opnieuw bewijzen dat je je plaats in het programma verdient. Dat zorgt voor druk: iedereen is erop gefocust om een ticket te bemachtigen en op reis te mogen vertrekken. Maar van een echte concurrentiestrijd tussen de kandidaten merk ik voorlopig nog niet veel, de sfeer blijft vriendschappelijk. Het is voor ons allemaal een buitenkans om van chef-koks te mogen leren. Ook al doen hun tips vaak blozen, omdat we zelf niet op hun niveau staan. Je kunt uiteindelijk alleen maar proberen zoveel mogelijk informatie op te slaan, om ze dan in je eigen gerechten toe te passen.
U heeft ondertussen wel een idee van de kookkunsten van de andere kandidaten.
Ik denk er uiteraard wel over na wie de andere tickets kan bemachtigen, maar de ene kandidaat lijkt me niet meer kans te maken dan de andere. We hebben allemaal wel eens een mindere dag, en er zit niet echt een constante in de beoordeling. We zijn vrij goed aan elkaar gewaagd, en dat houdt het spannend.
U stampte enkele jaren geleden een bedrijf in artisanale kaas-en garnaalkroketten uit de grond. Heeft u daar in deze wedstrijd wat aan?
Ik heb geleerd om me vast te bijten in dingen en niet snel op te geven. De eerste afleveringen is het uiteraard moeilijk om je zenuwen te bedwingen, met al die camera’s die op je vingers staan te kijken. Nu kan ik al beter het hoofd koel houden en gewoon mezelf zijn.
Wat zet u thuis op tafel?
Ik probeer bijna elke avond voor een verse maaltijd zorgen. Thuis kookte mijn mama altijd, en nog voor ik alleen ging wonen had ik die gewoonte al overgenomen. Ondertussen heb ik ook twee kinderen. Het zijn dus vaak eenvoudige dingen die op tafel verschijnen, zoals worst met bloemkool. In het weekend probeer ik dan uitgebreider te koken, met een voor- en een hoofdgerecht. Desserts daarentegen zijn niet echt aan mij besteed.
Waarom kookt u zo graag?
Het is voor mij de ideale bezigheid na een drukke dag op het werk. Andere mensen gaan naar de fitness om de stress te bedwingen, ik trek mij terug in de keuken. Dat is voor mij de plek waar ik tot rust kom, omdat de maaltijd er al mijn aandacht opeist. Voor kopzorgen is aan het fornuis geen plaats. Mijn man hou ik dan ook liever uit de keuken – dat is mijn terrein (lacht).
Wim Denolf
