Op 16 november werden de eerste Belgian Fashion Awards uitgereikt in Antwerpen. De Awards zijn een nationaal initiatief van Flanders DC, Brussels Fashion and Design Platform en Knack/Le Vif Weekend. Deze zeven Belgische ontwerpers en merken gingen met de prijzen lopen.
Jury Prize Dries Van Noten
2017 was het jaar van Dries Van Noten. Hij vierde zij 100ste defilé in Parijs, bracht een boek uit met een overzicht van defilé nummer 1 tot 100, werd bekroond tot baron en gunde eerder dit jaar het publiek een blik in zijn anders zo afgeschermde leven met de documentaire Dries. Reiner Holzemer, de regisseur van Dries die hem meer dan een jaar lang volgde, reageert: “Dries is een uitzonderlijk getalenteerde vrije geest die erin slaagt mensen te kleden, niet volgens regels of trends, maar volgens hun eigen persoonlijkheid. Hij blijft altijd trouw aan zichzelf en geeft ook anderen de vrijheid om zichzelf te zijn. Alleen al daarom verdient hij deze prijs.”
Designer of the Year Raf Simons
Geert Bruloot
mede-eigenaar van schoenwinkel
Coccodrillo in Antwerpen
“Ik ken Raf al lang, nog van voor hij in de mode werkte. Hij is een uitzonderlijke persoon, die heel conceptueel nadenkt over wat mode vandaag is. Hij is niet zozeer bezig met het ontwerpen van een nieuw soort mouw of de plaatsing van een knoopsgat, voor hem gaat het meer over de plaats van mode in onze maatschappij en ons cultureel landschap. Daarom is hij ook zo geschikt om grote modehuizen zoals Dior en Calvin Klein te leiden. We mogen ook niet vergeten dat Raf de mannenmode heeft veranderd in de jaren negentig. Omdat hij zo geïnspireerd was, en is, door subculturen, trok hij een heel nieuw soort klant aan: kinderen. Vandaag blijft hij die weg volgen. Hij is heel nieuwsgierig en heeft goede voelsprieten om te vatten wat er leeft op straat. Ik denk dat hij daardoor heel bijzonder is in de mode.”
Kaat Debo
directrice van het Modemuseum
Antwerpen
“Simons schrijft geschiedenis als Belgische ontwerper in topfuncties bij de belangrijkste modehuizen ter wereld. Hij slaagt erin als ontwerper bij grote modehuizen toch zijn eigen DNA te bewaren, met respect voor het DNA en de erfenis van het modehuis waarvoor hij werkt. Simons weet hoe hij labels die al zo lang meegaan, zoals Dior en Calvin Klein, vandaag relevant kan maken. Met zijn vertrek bij Dior in 2015 gaf hij een signaal dat is blijven nazinderen. Plots lag de kritiek op de toenemende druk in de mode-industrie en de te snel op elkaar volgende collecties weer op tafel. Een moedige zet. Zijn aanstelling tot Chief Creative Officer bij Calvin Klein was voor velen misschien een verrassing, maar Simons besefte dat hij net bij een groot ‘mainstream’ Amerikaans label als Calvin Klein echt een verschil kan maken. Hij zei dat hij de tijd rijp vond om een publiek standpunt in te nemen over de hedendaagse (Amerikaanse) maatschappij. Het is fantastisch om te zien dat hij zich realiseert hoe krachtig zijn creatieve stem is en nog kan worden. Zijn eerste collecties bij Calvin Klein waren duidelijk een studie van de Amerikaanse identiteit en de diversiteit binnen de Amerikaanse samenleving. Dat is geen verrassing, want ook in de collecties voor zijn eigen label staat identiteit centraal.”
Angelo Flaccavento
curator en journalist voor het online
platform The Business of Fashion
“Raf Simons’ grootste verdienste is zijn talent om een gevoel van modernisme te combineren met nostalgie en romantiek. In zijn werk zit altijd een verlangen naar een niet zo ver verleden, van een jeugd (zijn eigen jeugd) die voorbij is, maar ook van de nineties van Helmut Lang – een duidelijke inspiratie voor zijn debuut bij Calvin Klein – of de Blade Runner-sfeer van zijn eigen merk. Deze contradictorische aanpak – moderniteit en nostalgie – vat goed de essentie samen van de moeilijke, onstabiele tijd waarin we leven. Als een ontwerper echter geloof ik dat Simons in een maniëristische fase is beland: hij verwijst geregeld naar zichzelf. Het zou interessant zijn om te zien hoe hij in de toekomst nieuw terrein verkent met de onverschrokken scherpheid van zijn beginjaren.”
Entrepeneur of the Year Anton Janssens en Raf Maes van Komono
Ondernemerslessen van Anton Janssens, medeoprichter van Komono
Groei valt niet te forceren
“Komono heeft sinds de start in 2009 een duidelijke groeistrategie. In dat kader lanceerden we dit jaar onze optische collectie en openden we flagshipstores in Antwerpen en Brussel, en zo weten we ook waar we over pakweg twee of vijf jaar willen staan. Anders weet je niet waar je naartoe werkt. Maar ik geloof niet in groei zonder fundament en daar kun je je pas op focussen eens je merk roots heeft en er staat op alle niveaus. Dat vraagt tijd. Groei mag dus geen doel op zich zijn, maar moet in de lijn liggen van een veel bredere langetermijnvisie.”
Hou zelf de teugels in handen
“Externe partners en raadgevers kunnen heel waardevol zijn, maar als ondernemer moet je wel van a tot z weten wat je doet. Dat lukt enkel wanneer je zelf met je voeten in de modder gaat staan en elk aspect van het bedrijf zoveel mogelijk zelf aanstuurt en opvolgt. Zo hebben we ons echt ingewerkt in de productie van horloges en brillen, bezoeken we regelmatig de assemblage van onze producten in China en volgen we ook de distributie op de voet. In het hoogste segment nemen we die zelf voor onze rekening, terwijl we ook met onze lokale distributeurs zelf de lijnen uitzetten. Een heel intensieve job, maar het is de enige manier om de kwaliteit te bewaken en wereldwijd een coherent beeld neer te zetten. Misschien is het mijn natuur, maar ik heb een zekere argwaan om met een derde partij te werken zonder zelf te weten wat er gebeurt.”
Fouten maken moet
“Ondernemerschap is een permanente leerschool en veel van wat we doen steunt op innovatie. Dan moet je jezelf af en toe op fouten kunnen betrappen. Anders klopt er iets niet en daag je jezelf wellicht niet genoeg uit. Maar je moet uiteraard ook lessen trekken. Dat is mijn mantra: durf uit je comfortzone te treden en risico’s te nemen. Maak desnoods fouten, maar analyseer achteraf en leer van die fouten.”komono.com
Emerging Talent of the Year Façon Jacmin
Wie? Alexandra en Ségolène Jacmin zijn een twee-eiige tweeling. Alexandra volgde een modeopleiding aan La Cambre in Brussel en zette haar eerste stappen in de modewereld bij Paule Ka, Martin Margiela en Jean Paul Gaultier, Ségolène trok na haar ingenieursopleiding naar de Vlerick Business School in Gent.
Wat? De zussen lanceerden hun label in de lente van 2016, samen met hun eerste collectie: 15 Japanse denimstukken die ze verrijkten met zijde en popeline. Sindsdien breidden ze hun collectie uit met onder meer een jumpsuit, smoking, jurken en een kimono, stukken die niet aan een of ander seizoen gebonden zijn.
Waarom denim? “Omdat het een duurzame, met natuurlijk indigo gekleurde stof is die er met de tijd enkel mooier op wordt. We werken met Japans denim om de savoir-faire en het perfectionisme erachter. Bovendien werken de weefateliers er met geavanceerde waterzuiveringssystemen die 99,99 procent van de gebruikte kleurstoffen filteren en recycleren, zodat die niet in de oceaan terechtkomen.”
Waar? De Jacmins gaan de boer op met een mobiele boetiek: een bestelwagen uit de jaren tachtig die ze twee weekends per maand in Brussel en Antwerpen parkeren. Eind oktober openden ze ook hun Denim Gallery in Brussel, een winkel, atelier en tentoonstellingsruimte waar je de geschiedenis van Japans denim kunt ontdekken. Deze maand stellen ze in de Parijse vestiging van de Fédération Wallonie-Bruxelles een nieuwe capsulecollectie voor, met ambachtelijk borduurwerk en verwijzingen naar zowel oosterse mozaïeken als het oeuvre van de Franse meester van de abstracte schilderkunst Serge Poliakoff.
Prijs: 5000 euro, aangeboden door de organiserende partners.
Professional of the Year Inge Grognard
? Belgische make-up artist, bekend om haar donkere, subversieve blik op beauty.
? Begon haar carrière in de jaren tachtig, samen de Zes van Antwerpen. Ze speelde een grote rol bij het vormen van de beeldtaal van de Zes door haar waardevolle bijdragen aan shows en campagnes. Haar eerste job als make-up artist was een schoolproject van Martin Margiela, het begin van een nauwe samenwerking die meer dan twintig jaar zou duren. Haar werk vormde een belangrijke bron van inspiratie voor de tweede generatie Belgische designers zoals Raf Simons en A.F. Vandevorst.
? Mag merken als Rick Owens, Kenzo, Emilio Pucci, Vetements en Chanel tot haar klanten rekenen. Grognard is de favoriete make-up artist van ontwerper Demna Gvasalia, met wie ze al enkele seizoenen voor Balenciaga samenwerkt en meeliep in zijn herfst/winter 2017-show. Haar werk verscheen ook in zowat alle grote, internationale modebladen.
? Gehuwd met fotograaf Ronald Stoops. Het koppel werkt regelmatig samen aan persoonlijke experimentele projecten. In 2010 publiceerden ze een anthologie met collaboraties van de voorafgaande dertig jaar, gefocust op hun niet-commercieel werk met gelijkgestemde creatievelingen.
? Verscheen recent op de cover van het cultblad Dust Magazine.
Student of the Year Rushemy Botter
Docente ontwerp Katarina Van den Bossche van de Antwerpse Modeacademie begeleidde Rushemy Botter in de bacheloropleiding en zetelde ook nadien in de jury’s die zijn collecties beoordeelden.
“Voor mij was het vrij snel duidelijk dat Rushemy wel van een uitdaging houdt. Zo omvat een van de opdrachten in het tweede jaar het ontwerpen van een historisch kostuum. Daarvoor koos Rushemy een oud duikerspak, zo’n log pak met een metalen helm en zware loden schoenen. Een heel atypische en technisch uitdagende keuze voor een tweedejaarsstudent, maar daar deinsde hij niet voor terug. Hij legde contact met duikersclubs en mensen die vertrouwd zijn met de materie, en die research en openheid om samen te werken met andere mensen typeren hem. Moet hij een of andere hoed ontwerpen, dan steekt hij zijn licht op bij een hoedenmaker. Tegelijk weet hij heel vlot te schakelen van research naar ontwerpfase. Studenten vinden het soms moeilijk om hun research op een heldere manier in een collectie te vertalen, maar dat lukt Rushemy goed. Fish or fight, de afstudeercollectie die hij in juni voorstelde, illustreerde dat helemaal. Je begrijpt meteen de verwijzingen naar Curaçao, zijn roots en de culturele clash die immigranten uit de Caraïben bij ons ervaren. Als een ontwerper met zo’n buitengewoon talent zich ook op zakelijk vlak goed laat omringen, is volgens mij alles mogelijk.”
Prijs: 500 euro aan stoffen, aangeboden door The Fabric Sales.
Loved Brand Marie Jo
Meer dan 25.000 lezers van Knack Weekend en Le Vif Weekend brachten de afgelopen weken een stem uit op hun favoriete Belgische merk. Lingeriemerk Marie Jo verdient volgens hen de Loved Brand Award van 2017.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
