Kunstschilder Jan De Maesschalck: ‘Ik ben niet iemand die zit te wachten op een muze’

© Marleen DaniĆ«ls

Deze week mochten we een kijkje nemen in het atelier van kunstenaar Jan De Maesschalck (59) in Stekene.

‘Ik heb het voorrecht om alleen bij daglicht te werken, dus de zonsopgang en -ondergang bepalen mijn werkdag. Het huis waar ik woon en werk, is een oude dokterswoonst. Ik ken het van in mijn kindertijd omdat mijn tante hier woonde, en toen ik het vijftien jaar later terugzag, werd ik meteen verliefd op de droogzolder onder een zijdak. Dankzij een paar dakramen heb ik er een uniek, mooi licht. Belangrijk, als je zoals ik veel belang hecht aan een subtiele kleurenkeuze. Een kleur moet juist zijn en bij kunstlicht is dat toch moeilijker. Je loopt er ook niet zomaar binnen, in dat atelier. Je moet eerst een trap op, een kamer door, dan weer een trapje af. Ik hou wel van dat idee. Het is ook een rommeltje. Zelf zie ik dat niet meer, maar het ligt bomvol boeken en mappen. De kunstboeken en andere beelden die ik verzamel, zijn mijn inspiratie. Ik ben niet iemand die zit te wachten op een muze. Ik ga aan de slag, laat me inspireren door wat ik tegenkom en zie wel wat er gebeurt.

Ik heb nog een tweede atelier in mijn huis, waar er iets meer ruimte is. Toen we in de jaren negentig ons dak moesten vervangen, kwam er een grotere zolder vrij en ook daar liet ik dakramen installeren. Het licht is er anders, maar ook mooi. Waar ik werk, hangt af van het formaat van het schilderij. Bij grotere werken heb je ook meer afstand nodig om ze te beoordelen. Welk atelier ik kies, beslis ik de dag voordien. Ik heb vanuit allebei mijn ateliers een mooi uitzicht op onze oude, ongetemde tuin en als ik nood heb aan wat tijd om te dromen, om mijn blik te laten rusten, hang ik graag uit het raam.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content